Een gesprek met Sade Bout, praktijkcoördinator bij D3

Ze is warm, betrokken en goudeerlijk. Sade Bout, praktijkcoördinator bij D3, spreekt zoals ze werkt: met haar hart voorop en haar voeten stevig in de klei. We spreken haar over haar weg in de jeugdzorg, de jongeren die haar dagelijks inspireren, en waarom zij gelooft in een toekomst vol liefdevolle professionals.

Hoe ben je ooit in de jeugdzorg terechtgekomen?

“Ik begon dertien jaar geleden in de jeugdzorg, van orthopsychiatrie kind en jeugd tot op het laatst crisisgroep voor jongeren van nul tot achttien jaar. Echt rauwe praktijk, heftige situaties soms, maar ook zó waardevol. Ik had kunnen kiezen voor de juridische kant van het sociaal werk, maar ik dacht: nee, mensen in de zorg verdienen iemand die er écht voor ze is. Dus ik ben het werkveld ingegaan.

Door de jaren heen heb ik op verschillende groepen gewerkt en heb ik jongeren begeleid in de meest kwetsbare fases van hun leven. En wat ik merkte, was dat er soms gewoon kennis en structuur ontbrak. Kinderen kregen daardoor niet altijd de hulp die ze nodig hadden. Dat raakte me zó diep, dat ik wist: ik moet hier iets mee. Niet eruit stappen, maar juist dieper erin. En dat werd uiteindelijk mijn route richting praktijkcoördinatie bij D3.”

“Ik kon twee dingen doen: stoppen of juist de diepte in. En ik koos het laatste.”

Wat gaf de doorslag om praktijkcoördinator te worden bij D3?

“Ik kwam binnen in een wereld waar eigenlijk nog geen structuur stond. Niemand wist wie welke opleiding deed, waar stagiaires stonden of wat er van wie werd verwacht. Maar ik dacht meteen: dit moet anders. Want als wij het niet op orde hebben, hoe kunnen we dan goed zijn voor de jongeren die ons keihard nodig hebben?”

“Kinderen verdienen mensen die hen écht zien. Die rust, veiligheid en liefde bieden. Dat moet je organiseren.”

Wat drijft jou elke dag weer in je werk?

“De jongeren. Altijd de jongeren. Wat zij hebben meegemaakt, dat draag je soms even met ze mee. Maar je moet blijven zien wie ze zijn. Niet alleen het gedrag – dat is maar de buitenkant. Gedrag is een uiting. Het komt ergens vandaan.”

“Als jij op een dag geen vijf positieve dingen over een kind kunt noemen, dan zie je het kind niet meer.”

Je begeleidt veel jonge mensen. Wat zie je in hen?

“Echt, hun enthousiasme is zó aanstekelijk. Ze willen iets betekenen. Ze kijken vanuit hun eigen ervaring: wat had ík zelf nodig gehad? En dat geven ze door. Ze zoeken aansluiting. Ze zijn nieuwsgierig, leergierig en ontzettend flexibel. En dat is hun kracht.”

“Ze hebben nog geen vaste vorm. Ze kunnen veranderen, groeien, bijschaven. Dat is prachtig om te zien.”

Wat is de grootste uitdaging voor jonge instromers?

“Dat ze zich bewust moeten worden van hun rol. Soms willen ze vooral aardig gevonden worden. Dan vervaagt de grens tussen opvoeder en vriend. Maar dat is iets wat ze leren. Door te oefenen, fouten te maken, te reflecteren.”

“Ik zeg vaak: blijf jezelf, maar besef dat jij nu degene bent die normen en waarden overbrengt.”

Wat zou je willen zeggen tegen mensen die twijfelen aan jonge instroom?

“Ik snap die twijfel. Echt. Ze kosten tijd, energie, ze hebben een sterke mening. Maar dat is precies waarom je ze moet begeleiden. En ze willen weten waarom iets moet. Als je dat uitlegt, doen ze het. Met overtuiging zelfs.”

“Je kunt geen ervaring opdoen als je nergens de kans krijgt om ervaring op te doen.”

Hoe begeleid jij die jonge mensen dan?

“Ik ga niet zeggen: ‘dit zijn jouw leerdoelen’. Nee. Ze komen zélf met waar ze in willen groeien. Dan zijn het hun doelen. Want als ik ze bepaal, zijn het de mijne. En dan gaan ze het nooit écht voelen.”

“Samen kijken: waar sta je? Waar wil je naartoe? En hoe komen we daar?”

Hoe zit het met de oudere instromers?

“Die kiezen bewust. Ze hebben levenservaring. Vaak ook een helder doel: ze willen écht van betekenis zijn. Dat is prachtig. Soms zijn ze wat standvastiger in hun denkpatronen, maar daarom is de mix met jonge mensen juist zo sterk.”

“Samen maken ze elkaar beter. Oud leert jong, en jong daagt oud uit.”

Wat is jouw droom voor de komende jaren?

“Ik wil een stevige, liefdevolle leerlijn bouwen bij D3. Eén die stagiaires, BBL’ers, zijinstromers, SKJ-trajecten en EC-trajecten écht helpt om te groeien. Zodat ze zich gezien voelen, hun talent ontwikkelen én willen blijven. Niet alleen in de zorg, maar bij D3. Dat ze het verschil willen blijven maken.”

“Ik wil dat jongeren mensen krijgen die kwaliteit leveren. Mensen die er echt voor hen zijn.”

Wat maakt dat jij zó in vuur en vlam staat voor je werk?

“Ik hou gewoon van wat ik doe. En dan voelt het niet als werk. Dan maakt het niet uit dat ik een eind moet rijden. Dan ben ik gewoon blij dat ik dit mag doen.”

“Maak van je passie je werk, en je hoeft nooit meer te werken.”

Tot slot: wat wil je collega’s bij D3 meegeven?

“Dat ik trots op ze ben. Echt. We hebben pittige tijden gehad, maar ze zijn blijven staan. Ze zijn blijven gáán. Ze willen leren, verbeteren, er zijn voor de jongeren. En dat zie ik. Elke dag weer.”

“We doen het samen. En ik zie de passie. Ik ben trots.”

Over verhalen die verbinden:

Wij delen graag onze D3-verhalen. Niet om onszelf te profileren, maar om elkaars verhalen en inzichten te delen. Want inzichten gedeeld vanuit het hart kunnen werelden veranderen: voor een betere jeugdzorg.

Wil je meer informatie over onze crisisopvang of onze jongens- of meidengroepen of zoek je een toffe praktijk leerwerkplek of Hbo Stageplek? Neem dan contact met ons op.