Sinds 2,5 jaar zet Ingrid Rebel zich als coördinator vanuit LOC Waardevolle zorg in, om de droom en visie van de beweging Radicale Vernieuwing Jeugdzorg handen en voeten te geven.  LOC stelt dat ouders en jongeren altijd zeggenschap moeten hebben als het gaat om de zorg die ze krijgen en biedt daarom ondersteuning bij medezeggenschap in de jeugdzorg. Het gaat om wat belangrijk is voor de kinderen en jongeren die zorg nodig hebben, hun ouders, naasten en de hulpverleners. De focus moet niet liggen op regels, geld en gewoontes. Daarom wordt binnen Radicale Vernieuwing Jeugdzorg gewerkt aan een beweging van regels naar relaties. Ingrid deelt deze visie en maakt zich graag sterk voor gezinnen waar ondersteuning nodig is, zodat ook zij een waardig leven kunnen leiden. D3 juicht deze beweging toe, vanuit haar eigen visie Dromen Durven Doen. We spreken Ingrid over haar motivatie en overtuigingen en waarom zij D3 een warm hart toedraagt.

“Stop met problematiseren en medicaliseren, ga normaliseren.”

Ingrid: “Iedereen heeft het recht op een waardevol leven. Wat van waarde is, bepaalt die persoon zelf. Niet de zorgverleners of mensen die eromheen staan. Als iemand onverhoopt zorgt nodig heeft, dan wordt nu heel vaak de regie overgenomen. Die persoon wordt dan uit zijn normale leefomgeving gehaald en moet blijkbaar op de een of andere manier gefikst worden. Daar geloof ik niet zo in en vind ik te kort door te bocht. Op de een of andere manier is een impliciete norm ontstaan, een bepaald profiel waar ieder kind aan moet voldoen. Dan veroorzaak je vanzelf dat veel kinderen buiten het schoolsysteem gaan vallen. En sommigen van hen komen dan al gauw in de jeugdzorg terecht. Alsof er wat mis is met hen. Nee, er is niks met die kinderen. Alleen het schoolsysteem is niet passend. Dát moeten we leren omdenken.

We zijn met zijn allen gewend geraakt om te problematiseren en te focussen op wat niet goed gaat. Maar als je problemen aandacht geeft, dan groeit het probleem. Ik ben ervan overtuigd dat als we echt naar de jongere kijken, naar zijn talenten en naar waar hij zijn bed voor uit wil komen, dat dát groeit. Laten we stoppen met problematiseren en medicaliseren, maar gewoon gaan normaliseren.”

Kind en ouders centraal stellen

“Als een kind onverhoopt toch zorg nodig heeft, moeten we heel goed kijken naar wat het kind nodig heeft en daar hun ouders of verzorgers bij betrekken. Zij horen centraal te staan. Kinderen moeten het fijn en gezellig hebben en ondertussen gewoon lekker naar school gaan. Ze hebben dan een perspectief en ontwikkelen zich. Dat is zó belangrijk.  Die aanpak herken ik bij D3 en daar word ik blij van. Het kind staat echt centraal. Er wordt geluisterd, aangesloten en meebewogen. Ook bij de organisatie van het 5-jarig jubileumfeest en het ontwerpen van een jubileumlogo wordt aan de kinderen gevraagd mee te denken. De begeleiding luistert, maakt contact, maakt samen plannen en als het kan en goed is, wordt het uitgevoerd. En als iets niet kan, dan ben je in ieder geval al in contact en kun je best zeggen: ik zou wel willen, maar het kan helaas niet. We zijn het bijna verleerd écht contact te maken met elkaar. Als ik dan zie dat bij D3 het feestje mét elkaar wordt gemaakt, dan ben je ook aan het luisteren, dan sluit je aan en beweeg je mee.”

“We hebben een grote les te leren.”

“Ik zie dat veel instanties veel te veel op het hier en nu focussen en bijna vergeten dat die kinderen ook ooit 80 zullen worden. Het ontwikkelingsperspectief is uit het oog verloren. Als kinderen uit hun normale leefomgeving worden gehaald, is dat al ontzettend moeilijk. Daar komt bij dat alles ook ineens wordt stilgezet, want die behandeling moet blijkbaar eerst en dat probleem moet opgelost worden. Maar kinderen zijn van nature nieuwsgierig. Ze willen dingen ontdekken. En daar worden ze dan in afgeremd. Dat is zo zonde. Al onze opleidingsmethodes stammen volgens mij uit de vorige eeuw. En dan vinden we het raar dat al die kinderen uitvallen op school, dat het allemaal niet lukt. Volgens mij hebben wij als volwassenen een grote les te leren. Kijk naar de kinderen wat nodig is. Geef kinderen hun vrijheid en laat ze worden wie ze zijn.”

Dromen Durven Doen

“Ik geloof ook heel erg in de missie van D3: Dromen Durven Doen. Kinderen horen te spelen en te ontdekken wat ze wél leuk vinden, in plaats van dat we hen in een keurslijf plaatsen. Om erachter te komen wat een kind nodig heeft, moet je in gesprek gaan en je nek ervoor durven uitsteken. Het is natuurlijk al verdrietig genoeg dat organisaties als D3 nodig zijn, maar het feit dát ze er zijn en het op die manier doen, is natuurlijk hartstikke goed. Het liefst zien we dat kinderen gewoon thuis kunnen blijven, bij hun vriendjes en vriendinnetjes in de buurt. In een enkel geval kan dat niet, dus daarom ben ik blij dat D3 er is.”

Niet rennen, maar stilstaan

Ingrid merkt op dat veel hulpverleners heel hard gaan lopen als er een crisissituatie is, terwijl volgens haar dan juist rust nodig is. Ze licht toe: “In zo’n situatie moet je even stilstaan. Laat het even gaan. Het is niet nodig om in paniek te raken en te gaan rennen. Ik ben van mening dat die jongere en de rest van het gezin dan eerst tot rust moet komen. Als hij dan op den duur weer een gevoel van eigenwaarde krijgt en langzaamaan ontdekt wat hij leuk vindt, kan hij datgene wat moeilijker gaat veel beter aankijken. Dan heb je veel meer ik-kracht, zeg ik wel eens. Dan valt het misschien wel mee waar je tegenaan loopt. Dit blijkt een beproefde methode te zijn, maar de wereld is er niet zo op ingericht”, besluit Ingrid.